ورق کاغذی که همچون برف سپید بود،گفت: « من پاک و دست نخورده آفریده شدم و تا ابد نیز پاکیزه خواهم ماند. من ترجیح می دهم بسوزم و خاکستر شوم تا اینکه اجازه دهم تیرگی و تاریکی به من نزدیک شودو پلیدی ها و ناپاکی مرا لمس کند».
شیشه دوات سخنانش را شنید و در قلب سیاهش به او خندید، اما ترسید به او نزدیک شود.
قلم ها نیز که رنگ های گوناگونی داشتند با شنیدن سخنانش هرگز به او نزدیک نشدند بدین ترتیب ورق سپید چون برف همچنان پاک و دست نخورده باقی ماند.
اما خالی از هر نوشته ای.از جمله تلاش های علمی - فرهنگی امام هادی (ع) در گستره اعتقادات، نوشتن رساله کلامی است که آن را به انگیزه پاسخ گویی به مشکلات اعتقادی اهالی اهواز نگاشته است. محتوای بخشی از این رساله چنین است:
خداوند به انسان توانایی عنایت فرموده و انسان بدین وسیله به انجام آموزش می پردازد، نه جبر است و نه تفویض، بلکه امریست بین این دو،
پیامبر فرمود: ما پیامبران و اولیاء از تکلف بیزاریم، پس تقوا پیشه کن و صبر و استقامت داشته باش تا خدا تو را از تکلف بی نیاز کند و سرگرم غدایی نباش که پایانش مدفوع است و پوشاکی که پایانش پوسیدگی و خانه ای که پایانش ویرانی و مالی که پایانش به ارث ماندن و دوستانی که پایانش جدایی و عزتی که پایانش ذلت و متانت و هیبتی که پایانش ستم و ناسپاسی و عیشی که پایانش حسرت است. (بحارالانوار، ج 70، ص394-395)
